Owczarek niemiecki

Wygląd ogólny:

Owczarek Niemiecki jest psem średniej wielkości, idealna wysokość w kłębie wynosi 62,5 cm dla psów i 57,5 cm dla suk. Długość ciała nieznacznie przekracza wysokość, mocny, dobrze umięśniony, o suchym solidnym kośćcu. Powinien sprawiać wrażenie silnego, inteligentnego i zwinnego. Proporcje jego doskonale harmonizujące z ruchami i jego zachowaniem nasuwają skojarzenie "w zdrowym ciele zdrowy duch". Łączy cechy psychiczne i fizyczne w sposób czyniący go zawsze do działania i wytrzymałym. W całości czyni wrażenie harmonijnego, szlachetnego i pewnego siebie, co wzbudza szacunek.

Głowa:

Proporcjonalna do tułowia, ani zbyt ciężka ani zbyt lekka, nie za długa; nie za szeroka między uszami, w całości dobrze wyrzeźbiona.

Uszy:

Średniej wielkości, szerokie u podstawy, wysoko osadzone stojące symetrycznie niestykające się, ostro zakończone, skierowane ku przodowi.Oczy:

Średniej wielkości, w kształcie migdała, nieco skośne, nie wypukłe. Kolor współgrający z szatą, tak ciemny jak to możliwe. Wyrażające inteligencję, pełnię życia i pewność siebie Tułów:

Długość ciała powinna przekraczać wysokość w kłębie i wynosić odpowiednio 100% do 117% tej ostatniej. Klatka piersiowa głęboka (ok. 45-48% wysokości w kłębie), ale niezbyt szeroka, spodnia część długa, zarysowana tak wyraźnie jak to możliwe. Żebra dobrze wysklepione, długie, ani wybrzuszone ani zbyt płaskie, łączące się z mostkiem na wysokości łokci. Klatka piersiowa rozwinięta, rozciągająca się dość lekko ku tyłowi sprawia, że lędźwie są proporcjonalnie krótkie. Brzuch umiarkowanie podkasany, uwydatniony. Grzbiet prosty i mocno rozwinięty. Odległość między kłębem a zadem niezbyt długa. Kłąb ma być długi i dość wysoki, wyraźnie wyższy niż grzbiet, który się rozciąga bez załamań linią lekko opadającą ku tyłowi lędźwie szerokie, silne i muskularne. Zad długi i lekko opadający (około 23 stopni). Zad zbyt związany lub prosty jest niepożądany.Psychika, charakter:, usposobienie

Mocne nerwy, uważność, szczerość, uległość, czujność i stabilny charakter są głównymi zaletami Owczarka Niemieckiego czystej rasy. Czyni go to doskonałym psem użytkowym w całkowitym tego słowa znaczeniu szczególnie stróżującym, obronnym, służbowym.Umaszczenie:

Czarne z regularnym czerwonobrązowym, brązowym, żółtym do jasnoszarego podpalaniem. Czarny ograniczony do czapraka. Szary lub jasno płowy z przesianiami, ze znaczeniami odpowiednio jaśniejszymi (podpalanie), czarny bez znaczeń, szary bez znaczeń lub ze znaczeniami podpalanymi lub płowymi mniej lub bardziej intensywnymi. Małe znaczenia białe na piersi lub jasny kolor na na wewnętrznej stronie łap są tolerowane. Psy bez maski lub z maską zredukowaną, oczami żółtymi lub przenikliwie jasnymi, ze znaczeniami jasnymi na wewnętrznej stronie łap, są uważane za słabo pigmentowane. Za wyjątkiem maści czarnej, podresztek jest zawsze lekko szary. Ostateczny kolor nie jest zdeterminowany przed pierwszym lenieniem.Ogon:

Z sierścią puszystą, opada, co najmniej do stawu skokowego, ale nie może przekroczyć środka śródstopia. Kiedy pies jest spokojny ogon zwisa tworząc lekki łuk. Kiedy się podekscytuje lub jest w ruchu krzywa unosi się nie przekraczając jednak linii poziomu. Ogon nienaturalnie skrócony jest niedopuszczalny.

Szata:

Sierść okrywowa jest tak gęsta i zwarta jak to możliwe, złożona z prostych włosów sztywnych przylegających do ciała. Sierść jest krótka na głowie, pokrywa spodnią stronę małżowiny uszu, przednią stronę kończyn kończyn, łap i palców, jest dłuższa na karku. Wydłuża się na tylnej stronie kończyn, wierzchniej i tylnej aż do wysokości nadgarstka i stawu skokowego. Sierść krótka jak u kreta jest wadą.

Grupa:

I FCI psy pasterskie i zaganiające, herding (owczarki) AKC, pastoral (pasterskie) BKC .Historia Owczarka Niemieckiego:

Ponad 100 lat temu wierności i pasji w milionach domów na pięciu kontynentach. Oto kilka słów próbujących podsumować pasjonującą historię najpopularniejszego na świecie psa użytkowego: Owczarka Niemieckiego. Pod koniec XIX wieku, psy pasterskie w pełnym tego słowa znaczeniu, były używane do pracy przy stadach w różnych regionach Niemiec. Psy te często różniły się wielkością, strukturą sierści i umaszczeniem. Miały jednak kilka cech wspólnych takich jak siła, wytrzymałość i inteligencja. Cechy te starano się utrwalić u Owczarka Niemieckiego. Podobnie jak większość krajów europejskich, które pragnęły posiadać własnego psa pasterskiego, pasjonaci niemieccy dokładnie śledzili losy owczarków na terenie ich kraju. Stały się one bazą dla rasy Owczarek Niemiecki. W ówczesnych czasach, selekcję opierano głównie na walorach użytkowych psa, podczas gdy inne cechy uważano za drugorzędne.